Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ

Πολύποδες παχέος εντέρου: Συμπτώματα, διάγνωση και κληρονομικότητα



Οι πολύποδες του παχέος εντέρου είναι μαλακά, σαρκώδη ή ινώδη τμήματα που αναπτύσσονται στη βλεννώδη εσωτερική επιφάνεια του εντέρου.

Πολύποδες του παχέος εντέρου είναι δυνατόν να σχηματίζονται στο 40% έως 50% του πληθυσμού. Ο αριθμός και το μέγεθος των πολυπόδων αυξάνεται με την ηλικία, ιδιαίτερα σε ασθενείς με οικογενειακό ιστορικό πολυπόδων και καρκίνο του παχέος εντέρου.

Στην αιτιολογία των πολυπόδων παίζει σημαντικό ρόλο η διατροφή. Όταν είναι πλούσια σε λίπη και χαμηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες ευνοεί την ανάπτυξη των πολυπόδων. Η ασπιρίνη και άλλα ανάλογα αντιφλεγμονώδη φάρμακα μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης τους.

Οι πολύποδες μπορούν να έχουν διάφορα μεγέθη και σχήματα. Η μικροσκοπική τους εξέταση μπορεί να δείξει διαφορετικές ιστολογικές μορφές. Οι περισσότεροι πολύποδες έχουν καλοήθη ιστολογία.

Μερικοί από αυτούς τους πολύποδες έχουν την ικανότητα να εξελιχθούν σε καρκίνο. Πρόκειται για προκαρκινικές καταστάσεις και οι πολύποδες αυτοί ονομάζονται αδενώματα. Χρειάζονται περίπου από 5 έως 10 χρόνια για ένα καλοήθη πολύποδα να εξελιχθεί σε καρκίνο.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι περισσότεροι καρκίνοι του παχέος εντέρου προέρχονται από αυτούς τους πολύποδες με προκαρκινικό χαρακτήρα. Όμως οι περισσότεροι πολύποδες με προκαρκινικό χαρακτήρα δεν εξελίσσονται σε καρκίνο.

Οι πολύποδες και ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι σπάνιοι πριν από την ηλικία των 40 ετών. Η συχνότητα και των δύο καταστάσεων αυξάνεται με την αύξηση της ηλικίας. Οι περισσότεροι πολύποδες και ο καρκίνος στα πρώτα του στάδια, είναι δυνατόν να μην προκαλούν συμπτώματα. Όμως οι μεγάλοι πολύποδες μπορούν να προκαλούν πόνο στην κοιλιά, διαταραχές στα έντερα ή αιμορραγία.

Για να μειωθεί ο αριθμός των θανάτων λόγω καρκίνου παχέος εντέρου, είναι απαραίτητο να ανιχνεύονται οι πολύποδες ή οι καρκίνοι στα πρώιμα τους στάδια, προτού ακόμη προκαλέσουν συμπτώματα.

Η ανίχνευση των πολυπόδων σε άτομα άνω των 40 ετών χωρίς συμπτώματα και με συνήθη κίνδυνο για καρκίνο παχέος εντέρου, περιλαμβάνει τον ετήσιο έλεγχο για έλεγχο αίματος σε λανθάνουσα κατάσταση στα κόπρανα (ανίχνευση αίματος που δεν φαίνεται στο γυμνό μάτι).

Όταν πραγματοποιείται κολονοσκόπηση σε ασθενείς που παρουσιάζουν ένα θετικό τεστ κοπράνων κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, διαπιστώνεται ότι το 5% έως το 12% έχουν καρκίνο παρά το γεγονός ότι δεν είχαν συμπτώματα. Επιπρόσθετα ανακαλύπτονται πολύποδες με προκαρκινικό χαρακτήρα σε 20% έως 38% αυτών των ασθενών.

Ο έλεγχος των κοπράνων μια φορά το χρόνο για την ανίχνευση αίματος σε λανθάνουσα μορφή, μειώνει τους θανάτους λόγω καρκίνου του παχέος εντέρου κατά 30%.

Η σιγμοειδοσκόπηση (εξετάζεται ενδοσκοπικά μόνο το ορθό και το υπόλοιπο, κατώτερο μέρος του παχέος εντέρου) συστήνεται σε όλα τα άτομα άνω των 50 ετών με συνήθη κίνδυνο προσβολής από καρκίνο.

Το ανιχνευτικό αυτό τεστ, μειώνει τον κίνδυνο θανάτου λόγω καρκίνου παχέος εντέρου κατά 80%. Εάν η εξέταση είναι αρνητική, τότε συστήνεται επανάληψη κάθε 5 χρόνια. Αντίθετα εάν βρεθεί ότι υπάρχει ένας προκαρκινικός πολύποδας, τότε γίνεται εξέταση όλου του παχέος εντέρου με στόχο να ανακαλυφθούν και άλλοι πολύποδες στο υπόλοιπο παχύ έντερο που πιθανόν να υπάρχουν.

Κατά την κολονοσκόπηση εάν ανακαλυφθούν πολύποδες, μπορούν να αφαιρεθούν. Η ιστολογική τους εξέταση δείχνει κατά πόσο έχουν προκαρκινικό χαρακτήρα ή είναι ήδη καρκίνος. Στις περιπτώσεις που διαπιστώθηκε η ύπαρξη προκαρκινικών πολυπόδων τότε χρειάζεται να γίνει επαναληπτική κολονοσκόπηση σε 3 έως 5 χρόνια. Το διάστημα αυτό μπορεί να σμικρυνθεί στις περιπτώσεις που η πρώτη εξέταση δεν είχε συμπληρωθεί ή όταν βρέθηκαν πολλοί ή καρκινικοί πολύποδες.

Η σιγμοειδοσκόπηση και η κολονοσκόπηση είναι ιατρικές εξετάσεις που έχουν σχετικά μεγάλο βαθμό ασφάλειας. Σπάνια μπορούν να συμβούν μερικά προβλήματα όπως καρδιακά και αναπνευστικά λόγω των ηρεμιστικών που κάποτε πρέπει να χορηγούνται. Επίσης μπορεί να προκληθούν μικρές αιμορραγίες και βλάβες στο παχύ έντερο. Όμως γενικά τα ωφελήματα των εξετάσεων αυτών είναι πολύ πιο σημαντικά των κινδύνων που εμπεριέχουν.

Οι συγγενείς πρώτου βαθμού ασθενών με καρκίνο παχέος εντέρου, έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν προκαρκινικούς πολύποδες και καρκίνο. Ο κίνδυνος δεν είναι σημαντικός εάν μόνο ένα πιο ηλικιωμένο μέλος της οικογένειας έχει προσβληθεί.

Αντίθετα ο κίνδυνος είναι μεγάλος εάν έχουν προσβληθεί δύο ή περισσότερα μέλη στην οικογένεια ή εάν ένα μέλος έχει παρουσιάσει προκαρκινικό πολύποδα ή καρκίνο πριν από την ηλικία των 60 ετών. Το πρόγραμμα ανίχνευσης στους ασθενείς αυτούς πρέπει να αρχίζει από την ηλικία των 40 ετών.

Άλλες ομάδες πληθυσμού που έχουν μεγαλύτερο από το συνήθη κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου περιλαμβάνουν οικογένειες με ιστορικό οικογενής πολυποδίασης, ασθενείς με φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου (ελκώδης κολίτιδα, νόσος του Crohn) και κληρονομική μορφή καρκίνου του παχέος εντέρου που δεν σχετίζεται ε πολύποδες. Για την κάθε περίπτωση ανάλογα με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, χρειάζεται ένα ειδικό πρόγραμμα για το χρόνο, τη συχνότητα και το είδος του ανιχνευτικού προγράμματος που χρειάζεται.

Τελειώνοντας θέλουμε να τονίσουμε ότι ο καρκίνος του παχέος εντέρου όταν ανιχνευθεί έγκαιρα, μπορεί να ιαθεί. Εάν ο καρκίνος αυτός ανιχνευτεί σε προχωρημένα στάδια, οι πιθανότητες ίασης μειώνονται δραστικά.

To άρθρo αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του Medlook. Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την έγγραφη άδεια από το Μedlook. Copyright Medlook® All rights reserved.

Βιβλιογραφία:

National Cancer Institute

National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases

Cancer Prevention Research

ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Γράφουν Φοντόρ Χριστίνα, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου - Κάζης Αβραάμ, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, M.Sc στην Κλινική Διατροφή

ImageΥπάρχουν δυο μορφές χρόνιων μη λοιμωδών φλεγμονών του γαστρεντερικού σωλήνα: η ελκώδης κολίτιδα (η οποία περιορίζεται στο βλεννογόνου του παχέος εντέρου) και η νόσος του Crohn ή τμηματική εντερίτιδα (η οποία προσβάλλει όλο το πάχος του εντερικού τοιχώματος και μπορεί να αφορά οποιοδήποτε τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα).

Η ελκώδης κολίτιδα εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα ηλικίας 15 - 25 ετών, ή 45 - 55 ετών και πιο σπάνια σε παιδιά και ηλικιωμένους. Η αιτιολογία της είναι άγνωστη, αν και πιθανώς συμμετέχουν και άλλοι παράγοντες, έκτος των γενετικών, όπως είναι περιβαλλοντικοί (π.χ.λοιμογόνοι), ψυχολογικοί και διαιτητικοί. Οι ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα έχουν ανωμαλίες στο ανοσοποιητικό τους σύστημα αλλά είναι άγνωστο εάν αυτές οι ανωμαλίες είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα της νόσου.

Γενικά, η ελκώδης κολίτιδα, χαρακτηρίζεται από: αιμορραγία από το ορθό, διάρροια, η οποία συνοδεύεται με πόνο, σπασμούς και πυρετό, ελκωτικές αλλοιώσεις του βλεννογόνου και σε σοβαρές περιπτώσεις, αρνητικό ισοζύγιο αζώτου, υποπρωτεϊναιμικό οίδημα, αβιταμινώσεις, αφυδάτωση, ηλεκτρολυτικές διαταραχές και ανορεξία. Η πάθηση αυτή χαρακτηρίζεται από υφέσεις και εξάρσεις.

Μια ισορροπημένη διατροφή με επαρκή πρόσληψη θρεπτικών συστατικών (πρωτεΐνες, λίπη, υδατάνθρακες, βιταμίνες και μέταλλα ) θα πρέπει να είναι ο στόχος κάθε ατόμου που πάσχει από ελκώδη κολίτιδα. Στα άτομα με ελκώδη κολίτιδα η διατροφή πρέπει να αποτελείται από τροφές από όλες τις ομάδες τροφίμων (δημητριακά, φρούτα, γαλακτοκομικά, λαχανικά, κρέας και λίπος ) οι οποίες να εξασφαλίζουν τις συνιστώμενες προσλήψεις σε υδατάνθρακες, πρωτείνες και λίπη και τη συνολική απαιτούμενη ενέργεια για τις ανάγκες του ασθενή.

Η ενεργειακή πρόσληψη στα άτομα με ελκώδη κολίτιδα δεν είναι απαραίτητο να είναι αυξημένη (εκτός αν ο ασθενής χρειάζεται να προσλάβει βάρος). Οι υδατάνθρακες θα πρέπει να είναι η κύρια πηγή ενέργειας του ασθενή (?50% της προσλαμβανόμενης ενέργειας). Μια διατροφή φτωχή σε φυτικό υπόλειμμα θεωρείται επίσης αποτελεσματική για την ελκώδη κολίτιδα.

Οδηγίες για διατροφή φτωχή σε φυτικό υπόλειμμα:

Image

Η πρωτεϊνική πρόσληψη είναι απαραίτητη για την ανανέωση των κυττάρων στο σώμα, για την επούλωση των τραυμάτων, γιατρεύει το βλεννογόνο του εντέρου και βοηθάει το έντερο να παράγει ένζυμα απαραίτητα για την πέψη και απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών ενώ, κατά την οξεία φάση, η πρωτεΐνη μπορεί να αυξηθεί μέχρι και κατά 50% της συνιστώμενης πρόσληψης. Τρόφιμα πλούσια σε πρωτεΐνη είναι το κρέας, τα πουλερικά, τα ψάρια, τα αυγά και τα γαλακτοκομικά. Αξίζει να αναφερθεί ότι τα άτομα με ελκώδη κολίτιδα μπορεί να χάσουν πρωτείνη με τη διάρροια, κάτι που αυξάνει περαιτέρω τις πρωτεϊνικές ανάγκες τους.

Τα λίπη είναι προτιμότερο να μειωθούν, κυρίως όταν συνυπάρχει και κάποιος βαθμός δυσαπορρόφησής τους. Μερική υποκατάσταση με τριγλυκερίδια μέσης αλύσου (MCTs) και αυξημένη πρόσληψη ω-3 λιπαρών οξέων (γνωστά για την αντιφλεγμονώδη τους δράση) μπορεί να είναι χρήσιμη.

Η δίαιτα γενικά πρέπει να εξατομικεύεται, διότι οι ασθενείς αντιδρούν διαφορετικά στις διάφορες φάσεις της ελκώδους κολίτιδας. Συνιστώνται συχνά και μικρά γεύματα τα οποία γίνονται πιο εύκολα ανεκτά παρά τρία και μεγάλα. Πιθανά διατροφικά προβλήματα όπως αναιμία, ναυτία, έμετος, βακτηριακή ανάπτυξη στο βλεννογόνο του εντέρου, διάρροια, φούσκωμα, φόβος κατανάλωσης τροφών λόγω δυσάρεστων συμπτωμάτων, αλληλεπίδραση φαρμάκου- τροφής, ευαισθησίες σε κάποιες τροφές, απώλεια βάρους, ανορεξία, έλλειψη μικροθρεπτικών συστατικών και ανεπαρκή ενεργειακή και πρωτεϊνική πρόσληψη, συναντώνται συχνά σε άτομα με ελκώδη κολίτιδα και χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Τέλος, η χρήση συμπληρωμάτων θα μπορούσε να βοηθήσει αλλά σε μορφή που δεν θα προκαλέσουν αυτά επιπρόσθετες γαστρεντερικές διαταραχές.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΕ ΑΤΟΜΕ ΜΕ ΕΛΚΩΔΗ ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΝΟΣΟ ΤΟΥ CROHN

Ποιες Θεραπείες χρησιμοποιούνται στις ΙΦΝΕ;

Οι περισσότερες θεραπείες για τις Ιδιοπαθείς Φλεγμονώδεις Νόσους του Εντέρου (ΙΦΝΕ) είναι είτε φαρμακευτικές, είτε χειρουργικές. Πολλά φάρμακα χρησιμοποιούνται στη θεραπεία και των δύο μορφών των ΙΦΝΕ – Νόσο του Crohn και Ελκώδη Κολίτιδα. Όταν η χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιείται για να αντιμετωπίσει τις ΙΦΝΕ, υπάρχουν εξειδικευμένες μέθοδοι που εφαρμόζονται ανάλογα με την πάθηση. Η χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιείται αφότου έχουν αποτύχει όλες οι άλλες ιατρικές επιλογές.

Φάρμακα

Επειδή δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή θεραπεία για τις ΙΦΝΕ ο σκοπός της φαρμακευτικής αγωγής είναι να καταστείλει τη φλεγμονή. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνονται δύο σημαντικοί στόχοι:

  1. Δίνεται ο απαραίτητος χρόνος στους ιστούς του γαστρεντερολογικού σωλήνα που έχουν τη φλεγμονή να θεραπευτούν.
  2. Μειώνονται τα συμπτώματα (όπως ο πυρετός, η διάρροια, οι πόνοι στην κοιλιά, οι κενώσεις με αίμα κλπ)

Όταν τα συμπτώματα είναι υπό έλεγχο η φαρμακευτική αγωγή χρησιμοποιείται με σκοπό τη μείωση της συχνότητας των εξάρσεων.

Υπάρχουν αρκετές ομάδες φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση των ΙΦΝΕ. Τρεις είναι οι κατηγορίες στις οποίες μπορούμε να τα κατατάξουμε:

  1. Τα αντιφλεγμονώδη
  2. Τα συμπτωματικά
  3. Τα αντιβιοτικά (που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση βακτηριακών λοιμώξεων που εμφανίζονται στου πάσχοντες με Νόσο του Crohn).

1. Aντιφλεγμονώδη

Αμινοσαλικυλικά (5-ASA)

  • Σουλφασαλαζίνη. Η σουλφασαλαζίνη είναι γνωστή ως αμινοσαλικυλικό οξύ (5-ASA) και αποτελεί συνδυασμό δύο φαρμάκων (sulfapyridine και μια ένωση τύπου ασπιρίνης [5-ASA]) που μειώνει την έξαρση στο κόλον και βοηθά να παραμείνει σε ύφεση.
  • Μεσαλαζίνη, Ολσαλαζίνη και Βαλσαλαζίδη. Αυτά τα νεώτερα φάρμακα στην κατηγορία 5-ASA είναι τόσο αποτελεσματικά όσο η σουλφασαλαζίνη, αλλά τείνουν να έχουν λιγότερες παρενέργειες επειδή δεν περιέχουν την ουσία sulfa. Αντ' αυτού, το ενεργό συστατικό (5-ASA) στη Μεσαλαζίνη υπάρχει σε μια ρητίνη. Η ρητίνη δεν διαλύεται έως ότου φθάσει το χάπι στον τελικό ειλεό και το παχύ έντερο, όπου απελευθερώνει το φάρμακο 5-ASA άμεσα όπου απαιτείται. Η Μεσαλαζίνη είναι αποτελεσματικότερη σε ήπιες ή μέτριες περιπτώσεις της νόσου Crohn, μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες μιας υποτροπής της νόσου Crohn μετά από χειρουργική επέμβαση. Μια μορφή μεσαλαζίνης εγκεκριμένη από τον Ιανουάριο 2007 μπορεί να ληφθεί μια φορά την ημέρα για την Ελκώδη κολίτιδα αντί αρκετές φορές ημερησίως που απαιτούνται για άλλες μορφές.

Πιθανές παρενέργειες των παραπάνω είναι η ναυτία, ο πονοκέφαλος, η διάρροια, η δυσπεψία και δερματίτιδα.

Κορτικοστεροειδή

  • Κορτικοστεροειδή. Τα κορτικοστεροειδή είναι παρόμοια με τη κορτιζόλη, ένα στεροειδές που το σώμα παράγει στα επινεφρίδια. Αυτό το ταχείας δράσης φάρμακο μειώνει την έξαρση και συνήθως συνταγογραφείται για να καταπραΰνει ένα οξύ ξέσπασμα. Μειώνοντας αργά την καθημερινή δόση των κορτικοστεροειδών επιτρέπεται στο σώμα να αρχίσει να παράγει κορτιζόλη πάλι από μόνο του. Καθώς παίρνουν κορτικοστεροειδή, μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν μια γενική αίσθηση ευφορίας, ενώ άλλοι μπορεί να νοιώσουν ένα συναίσθημα ταραχής. Τα κορτικοστεροειδή χρησιμοποιούνται και για τις δύο μορφές των ΙΦΝΕ.
  • Budesonide. Η βουδεσονίδη χρησιμοποιείται για να θεραπεύσει ήπιες περιπτώσεις για να μετριάσει την νόσο Crohn του ειλεού ή/και το πάνω μέρος του παχέος εντέρου. Η βουδεσονίδη είναι ένα κορτικοστεροειδές που επιδρά στον οργανισμό συνολικά και το μεγαλύτερο μέρος του φαρμάκου είναι εντεροδιαλυτό. Η βουδεσονίδη και για τις δύο μορφές των ΙΦΝΕ.

Οι πιο κοινές παρενέργειες των παραπάνω είναι η αύξηση του βάρους, το «στρογγύλεμα» - πρήξιμο του προσώπου, η αύξηση της τριχοφυίας, η εμφάνιση ακμής, η αύξηση της πίεσης, η λέπτυνση του δέρματος και η αύξηση του ζαχάρου. Η βουδεσονίδη προκαλεί λιγότερες παρενέργειες από άλλα κορτικοστεροειδή. Οι παρενέργειες του περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, αναπνευστική λοίμωξη, και ναυτία.

Η μακροπρόθεσμη χρήση των κορτικοστεροειδών μπορεί να προκαλέσει οστεοπόρωση.

Ανοσοκατασταλτικά

  • Αζαθειοπρίνη, 6-Μερκαπτοπουρίνη και Κυκλοσπορίνη. Η αζαθειοπρίνη, η 6-Μερκαπτοπουρίνη (6-ΜΡ) και η Κυκλοσπορίνη είναι ανοσοκασταλτικά-μια κατηγορία φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για να καταστείλουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Οι ΙΦΝΕ είναι αυτοάνοσες ασθένειες, και καταστέλλοντας το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να ελαττωθούν τα συμπτώματα, αφήνει επίσης το σώμα πιο ευαίσθητο στις μολύνσεις. Η αζαθειοπρίνη και η 6-ΜΡ αργούν να ενεργήσουν, και συνδυάζονται συχνά με ένα άλλο φάρμακο που ενεργεί γρήγορα, όπως κορτικοειδή. Η δράση της κυκλοσπορίνης είναι γρηγορότερη αλλά συνδέεται με τις σοβαρές παρενέργειες.
  • Μεθοτρεξάτη. Η Μεθοτρεξάτη συχνότερα δίνεται με ένεση και τείνει να προκαλέσει ύφεση σε (8) οκτώ έως (10) δέκα εβδομάδες. Μια πόσιμη έκδοση του φαρμάκου είναι επίσης διαθέσιμη. Εάν ένας ασθενής παρατηρεί μια επιστροφή των συμπτωμάτων μετά από την αλλαγή από τις εγχύσεις στην πόσιμη έκδοση της μεθοτρεξάτης, πρέπει να το ελέγξουν με το γιατρό τους. Θα μπορούσε η πόσιμη δόση να μην απορροφάται αρκετά καλά από το σώμα.

Οι πιο κοινές παρενέργειες των παραπάνω είναι η μείωση του αριθμού των λευκών και ερυθρών αιμοσφαιρίων (αυξάνοντας τον κίνδυνο για μολύνσεις και συχνές ιώσεις στους ασθενείς), η ναυτία, παγκρεατίτιδα καθώς και η επιβάρυνση του συκωτιού. Ειδικά για τη Μεθοτρεξάτη η εγκυμοσύνη πρέπει να αποφευχθεί και από τους άνδρες και από τις γυναίκες που παίρνουν μεθοτρεξάτη επειδή μπορεί να προκαλέσει γενετικές ανωμαλίες και ακόμη και το θάνατο στα έμβρυα.

Λόγω της σοβαρότητας των πιθανών παρενεργειών γίνονται τακτικές αματολογικές εξετάσεις ώστε να προληφθούν αυτές οι παρανέργειες.

Βιολογικά (Anti-TNF)

  • Infliximab (Remicade). Το Infliximab αποτελεί ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που δεσμεύει τον παράγοντα νέκρωσης όγκων άλφα (ΤNF-alpha). O TNF-άλφα αποτελεί μια πρωτείνη που παράγεται όταν υπάρχει φλεγμονή και η οποία ευθύνεται για την επέκταση της φλεγμονής. Ο TNF-άλφα βρίσκεται σε υψηλότερο από τα κανονικά επίπεδα στους ανθρώπους με ΙΦΝΕ. Οι παρενέργειες περιλαμβάνουν κοιλιακό πόνο, ναυτία, κούραση, εμετό και σπάνια, μόλυνση. Αρχικά κατασκευάστηκε για την νόσο Crohn, τώρα το infliximab έχει εγκριθεί για να θεραπεύει και τις δύο μορφές των ΙΦΝΕ.
  • Adalimumab (Humira). Το Adalimumab αποτελεί ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που δεσμεύει τον παράγοντα νέκρωσης όγκων άλφα (ΤNF-alpha). O TNF-άλφα αποτελεί μια πρωτεΐνη που παράγεται όταν υπάρχει φλεγμονή και η οποία ευθύνεται για την επέκταση της φλεγμονής. Ο TNF-άλφα βρίσκεται σε υψηλότερο από τα κανονικά επίπεδα στους ανθρώπους με ΙΦΝΕ.

2. Συμπτωματικά

Αντιδιαρροϊκά

  • Διφενοξυλάτη, Λοπεραμίδη. Η Διφενοξυλάτη και η Λοπεραμίδη μειώνουν τις συσπάσεις του εντέρου και απορροφούν το πρόσθετο νερό στο παχύ έντερο με αποτέλεσμα τη μείωση της συχνότητας των κενώσεων αλλά της διάρροιας.
  • Χολεστυραμίνη. Η Χολεστυραμίνη μειώνει την ερεθιστική επίδραση των χολικών οξέων στο παχύ έντερο.

Οι πιο συνηθισμένες παρενέργειες είναι η δυσκοιλιότητα, η ναυτία και η δυσπεψία.

Αναλγητικά (Παυσίπονα)

  • Παρακεταμόλη. Η Παρακεταμόλη ανακουφίζει από τον πόνο και μπορεί να μειώσει και το πρήξιμο των κλειδώσεων.

Οι πιο συνηθισμένες παρενέργειες είναι η δυσκοιλιότητα, η ναυτία και τα εξανθήματα.

Συμπληρώματα Σιδήρου, Φυλλικού Οξέος και Βιταμίνης Β12

Τα παραπάνω δίδονται στους ασθενείς που παρουσιάζουν μείωση των επιπέδων του σιδήρου, του φυλλικού οξέως και της βιταμίνης Β12 στον οργανισμό τους κατά τη διάρκεια των εξάρσεων των ΙΦΝΕ ή όταν οι ασθενείς δεν μπορούν να τα απορροφήσουν λόγω σημαντικής βλάβης στο έντερο.

3. Αντιβιοτικά

  • Μετρονιδαζόλη, Σιπροφλοξασίνη, Κλαριθρομυκίνη. Χρησιμοποιούνται ως αγωγή σε αποστήματα ή για να βοηθήσουν στη μείωση της φλεγμονής του λεπτού ή του παχέος εντέρου.

Οι κύριες παρενέργειες της Μετρονιδαζόλης είναι η ναυτία, η μεταλλική γεύση, η αίσθηση μυρμηγκιάσματος στα άκρα.

Οι κύριες παρενέργειες της Σιπροφλοξανίσης και της Κλαριθρομυκίνης είναι η ναυτία, οι εμετοί και η διάρροια.

Εναλλακτικές θεραπείες

Οι επιπρόσθετες θεραπείες για τις ΙΦΝΕ μπορούν να περιλάβουν το βελονισμό, τη βιοανάδραση, τη υπνοθεραπεία, και τη μείωση του άγχους. Αυτές οι θεραπείες χρησιμοποιούνται συχνά από κοινού με τις ιατρικές αγωγές για να βοηθήσουν με την ένταση που προκαλείται στον ασθενή όταν διαγιγνώσκεται με μια χρόνια πάθηση.Μια πειραματική θεραπεία που μελετάται για τη χρήση σε ασθενείς με ΙΦΝΕ είναι το ιχθυέλαιο. Οι δύο τύποι λιπαρών οξέων που βρίσκονται στο πετρέλαιο ψαριών έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες που είναι σημαντικές σε διάφορες διαδικασίες του σώματος, συμπεριλαμβανομένου θρομβώσεις αίματος και την λειτουργία του ανοσοποιητικού.

Άλλες πειραματικές θεραπείες για τις ΙΦΝΕ, συμπεριλαμβανομένου aloe vera, προβιοτικά, αντιβιοτικά, ανοσοκατασταλτική θεραπεία και νικοτίνη(για την Ελκώδη Κολίτιδα), δεν έχουν μελετηθεί εκτενώς.

Νέες θεραπείες για τις ΙΦΝΕ μπορεί να εξελιχθούν από την τρέχουσα έρευνα.

Γράφει ο/η Αλεξάνδρα Γκλιάτη

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑ

Ελκώδης κολίτιδα: Αιτίες, σημεία και συμπτώματα

Τα συχνότερα συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας, είναι ο πόνος στην κοιλιά και η διάρροια με αίμα.

Η ελκώδης κολίτιδα είναι ασθένεια που προκαλεί φλεγμονή και έλκη στην εσωτερική επιφάνεια, στη βλεννογόνο του παχέος εντέρου.

Η φλεγμονή καταστρέφει κύτταρα της βλεννογόνου με αποτέλεσμα να υπάρχει αιμορραγία, πύο και σχηματισμός ελκών. Ταυτόχρονα η φλεγμονή προκαλεί συχνότερη κένωση του παχέος εντέρου που οδηγεί έτσι σε διάρροια.

Στις περιπτώσεις που η φλεγμονή εστιάζεται στο κατώτερο μέρος του παχέος εντέρου και στο ορθό, η νόσος αποκαλείται ελκώδης πρωκτίτιδα. Εάν επηρεάζεται όλο το παχύ έντερο, τότε για την πάθηση χρησιμοποιείται ο όρος πανκολίτιδα.

Η ελκώδης κολίτιδα εντάσσεται στην κατηγορία των φλεγμονωδών παθήσεων που επηρεάζουν το λεπτό και παχύ έντερο. Η διάγνωση της ελκώδους κολίτιδας μπορεί να είναι δύσκολη διότι τα συμπτώματα της, μοιάζουν πολύ με άλλες παθήσεις του εντέρου και ιδιαίτερα με τη νόσο του Crohn.

Η νόσος του Crohn είναι φλεγμονώδης πάθηση του εντέρου που προσβάλει βαθύτερα στρώματα του οργάνου. Επίσης εντοπίζεται και σε άλλες περιοχές του πεπτικού σωλήνα όπως το λεπτό έντερο, το στομάχι, τον οισοφάγο και το στόμα.

Η ελκώδης κολίτιδα μπορεί να εκδηλωθεί για πρώτη φορά σε οποιαδήποτε ηλικία. Συνήθως αρχίζει στις ηλικίες μεταξύ 15 και 30 ετών. Σπανιότερα, μπορεί η έναρξη της να παρατηρηθεί μεταξύ 50 και 70 ετών.

Επηρεάζει εξίσου άνδρες και γυναίκες. Στην νόσο παρατηρείται ρόλος του οικογενειακού ιστορικού ή προδιάθεσης. Περίπου 20% των ασθενών με ελκώδη κολίτιδα έχουν οικογενειακό ιστορικό της νόσου. Στις περιπτώσεις αυτές, το ιστορικό δείχνει ότι ένα μέλος της οικογένειας τους ή ένας συγγενής τους, παρουσιάζει ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn. Επίσης η συχνότητα της ελκώδους κολίτιδας, είναι μεγαλύτερη μεταξύ των λευκών και Εβραίων.

Τα κυριότερα συμπτώματα της νόσου είναι:
  1. Πόνος στην κοιλιά
  2. Διάρροια με παρουσία αίματος
  3. Αναιμία
  4. Κούραση
  5. Απώλεια βάρους
  6. Ανορεξία
  7. Απώλεια αίματος από τον πρωκτό
  8. Απώλεια υγρών του σώματος και θρεπτικών ουσιών
  9. Δερματικές αλλοιώσεις
  10. Πόνοι στις αρθρώσεις
  11. Στα παιδιά μπορεί να παρουσιαστεί πρόβλημα με ανεπαρκή ανάπτυξη τους

Θα συγκρατήσουμε ότι τα συχνότερα συμπτώματα είναι ο πόνος στην κοιλιά και η διάρροια με αίμα.

Στο 50% των ασθενών τα συμπτώματα και σημεία είναι ήπιας μορφής. Άλλοι υποφέρουν από συχνούς πυρετούς, αιματηρές διάρροιες, αναγούλες και σοβαρούς κοιλιακούς πόνους.

Η ελκώδης κολίτιδα μπορεί επίσης να προκαλεί προβλήματα σε άλλα συστήματα εκτός από το πεπτικό σύστημα όπως αρθρίτιδα, φλεγμονή στα μάτια, ηπατικές διαταραχές και οστεοπόρωση. Ο λόγος για τον οποίο δημιουργούνται προβλήματα έξω από το πεπτικό σύστημα, δεν είναι γνωστός. Μια πιθανότητα είναι ότι η φλεγμονή εξαιτίας ανωμαλιών στο ανοσολογικό σύστημα, επηρεάζει διάφορα όργανα και όχι μόνο το έντερο. Μερικά από τα εν λόγω προβλήματα υποχωρούν όταν η κολίτιδα τυγχάνει θεραπείας.

Για τη διάγνωση και αντιμετώπιση της ελκώδους κολίτιδας διαβάστε το άρθρο Ελκώδης κολίτιδα: Διάγνωση και θεραπεία

Όσον αφορά στην αιτιολογία της ελκώδους κολίτιδας, υπάρχουν διάφορες θεωρίες. Στους ασθενείς με τη νόσο παρατηρούνται ανωμαλίες του ανοσολογικού συστήματος του οργανισμού. Είναι πιθανό ότι το ανοσολογικό σύστημα που ευθύνεται για τους μηχανισμούς άμυνας, αντιδρά ανώμαλα στα βακτηρίδια του πεπτικού σωλήνα δημιουργώντας έτσι την παθολογική φλεγμονή. Όμως ακόμη δεν έχει γίνει κατανοητό κατά πόσο οι εν λόγω ανωμαλίες είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα της κολίτιδας.

Η ελκώδης κολίτιδα δεν προκαλείται από το συναισθηματικό στρες ή από την ευαισθησία σε ορισμένα τρόφιμα, φαγητά ή άλλα διατροφικά προϊόντα. Όμως, όλα αυτά είναι σε θέση σε ορισμένους ασθενείς να προκαλέσουν έναρξη των συμπτωμάτων. Επίσης το στρες που βιώνουν οι ασθενείς με την πάθηση, είναι σε θέση να επιδεινώνει τα συμπτώματα.

To άρθρo αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του Medlook. Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την έγγραφη άδεια από το Μedlook. Copyright Medlook® All rights reserved.

Βιβλιογραφία:

Clinical Gastroenterology and Hepatology

Gastroenterology

National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases R11122006


ΝΟΣΟΣ CROHN

Όταν πρωτομάθατε ότι πάσχετε από τη νόσο του Crohn, είναι φυσικό ότι σας δημιουργήθηκαν πολλά ερωτηματικά. Θα μπορώ να συνεχίσω την εργασία μου, τις σπουδές μου, να ταξιδεύω, να γυμνάζομαι; Μπορεί τα φάρμακα να έχουν παρενέργειες; Μήπως πρέπει να κάνω ειδική δίαιτα; Πώς θα με αντιμετωπίσουν οι άλλοι; Αυτό το φυλλάδιο προσφέρει μία σύντομη επισκόπηση της νόσου, της διάγνωσης και θεραπείας της, και του αντίκτυπο που έχει στην καθημερινή ζωή του ασθενούς και της οικογένειάς του.

Τι είναι η νόσος του Crohn;

Η νόσος Crohn είναι μια χρόνια φλεγμονή του γαστρεντερικού συστήματος. Ονομάσθηκε έτσι προς τιμή του του Νεοϋρκέζου γιατρού Burrill Crohn ο οποίος παρουσίασε το 1932 μαζί με τους συνεργάτες του μια σειρά ασθενών με αυτή την ασθένεια. H νόσος Crohn παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με μια άλλη πάθηση του εντέρου που ονομάζεται ελκώδης κολίτιδα και παλιότερα πίστευαν ότι επρόκειτο για τις ίδιες παθήσεις. Σήμερα γνωρίζουμε ότι είναι δύο ξεχωριστές ασθένειες που ανήκουν στις Ιδιοπαθείς Φλεγμονώδεις Εντερικές Νόσους (ΙΦΕΝ) και παρά τις πολλές τους ομοιότητες έχουν και μεγάλες διαφορές. Η σπουδαιότερη διαφορά τους είναι ότι ενώ στην ελκώδη κολίτιδα πάσχει αποκλειστικά και μόνο το παχύ έντερο, στη νόσο Crohn συχνότερα η φλεγμονή είναι στο τελικό μέρος του λεπτού εντέρου (ειλεός), αν και μπορεί να προσβάλει
οποιοδήποτε άλλο τμήμα του γαστρεντερικού συστήματος.

Τι είναι το γαστρεντερολογικό σύστημα;

Εφόσον η νόσος του Crohn μπορεί να προσβάλει οποιοδήποτε σημείο του γαστρεντερολογικού συστήματος, θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζαμε κάποια πράγματα για αυτό το τμήμα του σώματος, το οποίο είναι ένας συνεχόμενος κοίλος σωλήνας που ξεκινά από το στόμα και καταλήγει στον πρωκτό.

Βασικός σκοπός του συστήματος είναι να απορροφηθούν τα θρεπτικά συστατικά της τροφής. Η τροφή μεταφέρεται από το στόμα μέσω του οισοφάγου (του λαιμού) στο στομάχι και από εκεί στο λεπτό έντερο. Το λεπτό έντερο αποτελείται από τρία μέρη: το δωδεκαδάκτυλο, τη νήστιδα και τον ειλεό. Το λεπτό έντερο είναι το σημείο εκείνο που γίνεται η κυρίως απορρόφηση των απαραίτητων ουσιών της τροφής, ενώ τα υπόλοιπα μη θρεπτικά συστατικά περνούν στο παχύ έντερο ή όπως αλλιώς ονομάζεται κόλον. Στο παχύ έντερο απορροφάται όσο νερό χρειάζεται και σχηματίζονται τα κόπρανα που αποβάλλονται μέσω του πρωκτού.

Από τι προκαλείται η νόσος του Crohn;

Παρά τα χρόνια που πέρασαν από την ανακάλυψη της νόσου, η αιτία της συνεχίζει να παραμένει άγνωστη. Πάντως, από μελέτες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι η φλεγμονή του εντέρου οφείλεται σε μία πολύπλοκη αλληλεπίδραση των γονιδίων που κληρονόμησε ο ασθενής και κάτι από το περιβάλλον. Ξένες ουσίες (αντιγόνα) από το περιβάλλον μπορεί να είναι τα αίτια της φλεγμονής, ή μπορεί να παρακινούν την άμυνα του σώματος να ξεκινήσει φλεγμονώδεις διαδικασίες που συνεχίζουν ανεξέλεγκτα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ασθενή με νόσο Crohn “ανάψει”, δεν ξέρει πώς να “σβήσει” την κατάλληλη στιγμή. Σαν αποτέλεσμα, η φλεγμονή χρονίζει, αλλοιώνει το έντερο και προκαλεί τα συμπτώματα. Το σίγουρο είναι ότι δεν προκαλείται από κάποιο από τα γνωστά μικρόβια, γι’ αυτό δεν είναι μεταδοτική (κολλητική).

Είναι η νόσος Crohn κληρονομική;

Παρόλο που η νόσος Crohn δεν είναι μια καθαρά κληρονομική νόσος, δηλαδή δεν κληρονομείται συχνά από τη μητέρα ή τον πατέρα στο παιδί, φαίνεται ότι έχει τάση να εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα της ίδιας οικογένειας και ειδικά σε δίδυμα αδέλφια. Οι μελέτες δείχνουν ότι περίπου το 20-25% των ασθενών μπορεί να έχουν ένα κοντινό συγγενή με νόσο Crohn ή ελκώδη κολίτιδα. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν είναι δυνατό να προβλέψει κανείς αν και ποια μέλη μιας οικογένειας μπορεί να εκδηλώσουν τη νόσο του Crohn. Επιστήμονες από όλο τον κόσμο συνεχίζουν να ερευνούν την περίεργη αυτή αρρώστια και ψάχνουν να βρουν τα γονίδια που την προκαλούν. Το ενθαρρυντικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί ήδη ορισμένα από αυτά τα υπεύθυνα γονίδια και υπάρχει αισιοδοξία ότι η αιτία και η οριστική θεραπεία της νόσου δεν είναι πολύ μακριά.

Πόσο συχνή είναι η νόσος Crohn;

Περίπου 50 άτομα στους 100 0000 πάσχει από νόσο Crohn. Παρόλο που είναι λιγότερη συχνή από την ελκώδη κολίτιδα, υπάρχει η άποψη ότι συχνότητα της αυξάνεται με γρηγορότερο ρυθμό. Η νόσος είναι περισσότερο συχνή στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης και στις αστικές περιοχές, ενώ άντρες και γυναίκες προσβάλλονται το ίδιο. Μπορεί να αρχίσει σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως εμφανίζεται σε νέους ενήλικες. Στις περισσότερες περιπτώσεις η διάγνωση γίνεται πριν την ηλικία των 30, και ένα πολύ μικρότερο ποσοστό μπορεί να παρουσιάσει τη νόσο μεταξύ 50 και 70 ετών. Παρόλα αυτά, η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί και σε μικρά παιδιά ή ηλικιωμένους.


Περίπου 10000 Έλληνες πάσχουν από ΙΦΕΝ. Στην χώρα μας παλιότερα επικρατούσε η αντίληψη ότι η νόσος Crohn ήταν μια σχετικά σπάνια ασθένεια, γεγονός που δεν ισχύει πλέον. Η Γαστρεντερολογική Κλινική του ΠΕΠΑΓΝΗ ήταν η πρώτη κλινική στην Ελλάδα που μετά από σοβαρή μελέτη παρουσίασε επίσημα στοιχεία για την Κρήτη στο διεθνή χώρο. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι στη διάρκεια της πενταετίας 1990-1994, μόνο στο νομό Ηρακλείου διαγνώσθηκαν 37 νέοι ασθενείς, ενώ παρατηρήθηκε διπλασιασμός της συχνότητας της νόσου το 1994 σε σύγκριση με το 1990. Φαίνεται λοιπόν ότι στην Κρήτη η νόσος Crohn είναι τόσο συχνή όσο είναι και στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης και παρουσιάζει σημαντική αυξητική τάση.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που θα οδηγήσουν τον άρρωστο στο γιατρό είναι οι διάρροιες με ή χωρίς αίμα, ο κοιλιακός πόνος, ο πυρετός, η αιμορραγία από το έντερο, η ανορεξία και το επακόλουθο χάσιμο βάρους. Μερικοί ασθενείς συχνά νιώθουν κουρασμένοι και ληθαργικοί και μπορεί να έχουν αναιμία. Αν η ασθένεια έχει προχωρήσει, μπορεί να έχουν δημιουργηθούν στενώσεις στο έντερο και τότε όχι μόνο δεν παρουσιάζεται διάρροια, αλλά αντιθέτως υπάρχει έντονη δυσκοιλιότητα. Αν η στένωση είναι πολύ σφιχτή και δεν μπορούν να περάσουν τα κόπρανα και τα αέρια μέσα από αυτήν, μπορεί να δημιουργηθεί ειλεός εντέρου και τότε ο ασθενής έχει πόνο, εμετούς και δεν μπορεί να ενεργηθεί.

Κάποιοι ασθενείς μπορεί να αναπτύξουν στην περιοχή γύρω από τον πρωκτό, απόστημα ή συρίγγιο που δεν κλείνει εύκολα.

Είναι όλες οι μορφές της νόσου Crohn ίδιες;

Όχι, δεν είναι ίδιες. Η σοβαρότητα αλλά και το είδος των συμπτωμάτων εξαρτώνται άμεσα από το σημείο του γαστρεντερικού σωλήνα που πάσχει και από το αν έχουν δημιουργηθεί επιπλοκές, όπως οι στενώσεις, τα αποστήματα ή τα συρίγγια. Έτσι, αν η νόσος Crohn πιάνει μόνο το παχύ έντερο, συνήθως υπάρχουν διάρροιες με αίμα, ενώ αν πάσχει το λεπτό έντερο οι διάρροιες δεν έχουν πάντα αίμα και κυριαρχεί ο πόνος και το χάσιμο βάρους. Επειδή πολύ συχνά η νόσος προσβάλει το τελικό κομμάτι του λεπτού εντέρου (ειλεός) που βρίσκεται κοντά στην σκωληκοειδή απόφυση, πολλές φορές η νόσος παρουσιάζεται σαν οξεία σκωληκοειδίτιδα και η διάγνωση μπαίνει μετά από το χειρουργείο (σκωληκοειδεκτομή). Σπάνια η νόσος Crohn μπορεί να παρουσιασθεί στο στομάχι ή στον οισοφάγο και να προκαλέσει έλκος με πόνο ή αιμορραγία.

Είναι σημαντικό ότι δεν παρουσιάζουν όλοι οι άρρωστοι επιπλοκές, ούτε η νόσος είναι σε όλους σοβαρή. Αντιθέτως, είναι δυνατόν τα συμπτώματα να είναι ελάχιστα και για μεγάλο διάστημα να μην τους απασχολούν καθόλου.

Ποια άλλα προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίσω;

Άτομα με νόσο Crohn είναι δυνατόν να παρουσιάζουν πόνο στην μέση με δυσκολία στις κινήσεις, πόνο στα χέρια, στα πόδια ή ακόμα και αρθρίτιδα, δηλαδή φλεγμονή (πρήξιμο) σε κάποια άρθρωση των χεριών ή των ποδιών. Σε αρκετές περιπτώσεις εμφανίζονται άφθες στο στόμα και ερεθισμός στα μάτια (τα μάτια κοκκινίζουν και υπάρχει φαγούρα ή πόνος). Λιγότερο συχνά είναι δυνατόν να παρουσιασθεί ερεθισμός στο δέρμα, με κοκκίνισμα, πόνο και έλκη, ή παθήσεις του συκωτιού και της χολής.

Με ποιόν τρόπο γίνεται η διάγνωση της νόσου Crohn και τι εξετάσεις χρειάζεται να κάνω;

Για να βγει το συμπέρασμα ότι έχετε νόσο Crohn και να διαπιστωθεί πόση έκταση έχει, ίσως να χρειασθεί να κάνετε μια σειρά εξετάσεων. Εκτός από τις εξετάσεις αίματος και κοπράνων, ένας λεπτομερής έλεγχος περιλαμβάνει την κολονοσκόπηση, γαστροσκόπηση και εντερόκλυση.

Η κολονοσκόπηση είναι μια εξέταση που γίνεται από γαστρεντερολόγο. Με ένα λεπτό και μαλακό σωλήνα που μπαίνει από τον πρωκτό, ο γιατρός μπορεί να δει απευθείας όλο το παχύ έντερο και πολλές φορές και το τελευταίο τμήμα του λεπτού εντέρου (ειλεό), να εξακριβώσει από τι πάσχει και πόσο ακριβώς τμήμα έχει πρόβλημα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι μπορεί να πάρει μικρά κομματάκια εντέρου (βιοψίες) και να τα στείλει για εξέταση στον Παθολογοανατόμο. Αυτός είναι ένας από τους πλέον σίγουρους τρόπους για να γίνει η διάγνωση της νόσου Crohn. Η εξέταση διαρκεί περίπου 20-30 λεπτά και χρειάζεται να έχετε κάνει από πριν δίαιτα και καλό καθαρισμό του εντέρου. Επειδή η κολονοσκόπηση μπορεί να σας προκαλέσει ελαφρύ πόνο, πριν την εξέταση γίνεται μία ενδοφλέβια ένεση που θα σας ηρεμήσει και ίσως σας φέρει λίγο ύπνο.

H γαστροσκόπηση είναι πολύ πιο απλή από την κολονοσκόπηση και διαρκεί 5-10 λεπτά. Γίνεται και αυτή από γαστρεντερολόγο και δε χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία. Ο σκοπός της γαστροσκόπησης είναι να εξετασθεί ο οισοφάγος, το στομάχι και το δωδεκαδάκτυλο και να διαπιστωθεί αν υπάρχουν βλάβες που οφείλονται σε νόσο Crohn.

H εντερόκλυση είναι η εξέταση εκείνη που μπορεί να δώσει προς το παρόν τις περισσότερες πληροφορίες για την κατάσταση του λεπτού εντέρου. Γίνεται από ακτινολόγο και απαιτεί συγκεκριμένη δίαιτα και καθαρισμό του εντέρου με καθαρτικά. Το μειονέκτημα της είναι ότι ο γιατρός μπορεί να σας πει ποιό κομμάτι του λεπτού εντέρου έχει πρόβλημα, αλλά δεν μπορεί να πάρει βιοψίες.

Ανάλογα με την πορεία της νόσου, ίσως να χρειασθείτε μερικές συμπληρωματικές εξετάσεις, όπως είναι το υπερηχογράφημα, η αξονική τομογραφία, η μαγνητική τομογραφία κ.α. Στις μέρες μας βρίσκεται σε εξέλιξη ένας νέος ανώδυνος τρόπος εξέτασης του λεπτού εντέρου με ειδική κάψουλα που καταπίνει ο ασθενής. Υπάρχει η αισιοδοξία ότι στο μέλλον, μια ομάδα ασθενών θα μπορέσει να ωφεληθεί από αυτού του είδους την τεχνολογική εξέλιξη.

Θα έχω νόσο Crohn σε όλη μου τη ζωή;

Η νόσος Crohn είναι μία χρόνια πάθηση που παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις. Αυτό σημαίνει ότι είναι μια κατάσταση που έρχεται και φεύγει, δηλαδή μπορεί ένας άρρωστος να είναι εντελώς καλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά σε κάποια στιγμή να παρουσιάσει υποτροπή και συμπτώματα της αρρώστιας.

Από τη στιγμή που είχατε ένα επεισόδιο νόσου Crοhn, είναι σίγουρο ότι θα παρουσιάσετε και άλλο επεισόδιο ξανά στο μέλλον. Για πόσο καιρό θα είσαστε εντελώς καλά και πότε θα παρουσιάσετε ξανά υποτροπή δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει. Υπάρχουν άτομα που παρουσιάζουν ελάχιστα επεισόδια σε όλη τους τη ζωή, ενώ κάποιοι άλλοι, ευτυχώς λίγοι, έχουν συνέχεια συμπτώματα.

Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια κατάσταση με την οποία θα πρέπει να μάθετε να ζείτε μαζί, γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να καταλάβετε την φύση της και πώς μπορείτε να την αντιμετωπίσετε.

Τι είναι αυτό που προκαλεί υποτροπή της νόσου Crohn και τι μπορώ να κάνω για να την προλάβω;

Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε την αιτία που προκαλεί μια νέα υποτροπή. Όμως είναι γνωστό ότι η νόσος Crohn είναι πιο πιθανόν να εμφανισθεί μετά από ένα επεισόδιο γαστρεντερίτιδας ή ίωσης, μετά από θεραπεία με αντισυλληπτικά ή αντιρευματικά φάρμακα ή ύστερα από μια περίοδο με έντονο άγχος.

Μπορεί η συναισθηματική φόρτιση να προκαλέσει έξαρση της νόσου;

Καθώς το σώμα και το πνεύμα είναι αλληλένδετα, η συναισθηματική φόρτιση μπορεί να επηρεάσει τα συμπτώματα της νόσου Crohn, όπως και άλλων χρόνιων νόσων. Παρότι κάποιες φορές οι ασθενείς έχουν ψυχολογικά προβλήματα πριν την έξαρση, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι το άγχος μπορεί να είναι η αιτία της νόσου.

Το πιο πιθανό είναι ότι η συναισθηματική ανωμαλία κάποιων ασθενών είναι μία αντίδραση στα συμπτώματα της νόσου. Γι αυτό ασθενείς με νόσο Crohn συχνά χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη από την οικογένειά τους και τον θεράποντα ιατρό τους και πολλές φορές από ειδικό ψυχολόγο.

Πόσο σημαντική είναι η διατροφή στη νόσο του Corhn;

Η καλή διατροφή είναι απαραίτητη σε κάθε χρόνια νόσο, αλλά ιδιαίτερα στη νόσο του Crohn, που χαρακτηρίζεται από ανορεξία, φτωχή απορρόφηση και διάρροια. Αυτά τα συμπτώματα αποστερούν το σώμα από υγρά, θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Για το λόγο αυτό ένα καλό διαιτολόγιο είμαι βασικό στη νόσο του Crohn και πολλές φορές χορηγούνται από το γιατρό ειδικά συμπληρώματα διατροφής και βιταμίνες.

Δε φαίνεται να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο φαγητό ή ποτό που να ευθύνεται για τα επεισόδια υποτροπής, αν και κάθε άτομο ξεχωριστά είναι καλό να βρει αν υπάρχει το είδος τροφής που του προκαλεί προβλήματα και να το αποφεύγει. Μερικοί ασθενείς, ειδικά όταν έχουν διάρροια ή πόνο στην κοιλιά, είναι προτιμότερο να περιορίζουν το γάλα και τις λιπαρές τροφές. Όταν υπάρχουν στενώσεις στο έντερο θα πρέπει να αποφεύγονται οι δύσπεπτες τροφές, όπως το σκληρό κρέας, τα όσπρια, οι ξηροί καρποί, τα λαχανικά και τα φρούτα με πολλές ίνες και σπόρους καθώς και τα μεγάλα ή βαριά γεύματα.

Επίσης μερικά άτομα με νόσο Crohn έχουν παρατηρήσει ότι το κρασί, η μπύρα και ορισμένα άλλα οινοπνευματώδη τους προκαλούν διάρροια και φούσκωμα. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να αποφεύγετε τα οινοπνευματώδη όταν παίρνετε μερικά φάρμακα όπως η μετρονιδαζόλη (Flagyl), γιατί μπορεί να φέρει σαν αποτέλεσμα πολλές και επικίνδυνες παρενέργειες

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι πρέπει να κάνετε αυστηρή δίαιτα, ειδικά όταν δεν έχετε συμπτώματα. Αντιθέτως είναι βασικό να παίρνετε όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεστε και να ακολουθείτε ένα φυσιολογικό και υγιές διαιτολόγιο.

Μπορεί να θεραπευθεί η νόσος Crohn;

Παρόλο που δεν υπάρχει ριζική φαρμακευτική θεραπεία, υπάρχουν πολλά φάρμακα που θα σας ανακουφίσουν από τα συμπτώματα, θα σας βοηθήσουν να ρυθμίσετε τη νόσο και να την διατηρήσετε “κοιμισμένη”. Ποιό είδος φαρμάκου θα πάρετε εξαρτάται από το πόσο βαριά είναι η νόσος και πόσο σοβαρή υποτροπή παρουσιάζει κάθε φορά. Οι ομάδες φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σήμερα στη θεραπεία της νόσου Crohn είναι οι παρακάτω:

1. Τα σαλικυλικά, δηλαδή τα Salofalk και Asacol τα οποία μπορούν να βοηθήσουν αρκετούς ασθενείς που η νόσος τους είναι κυρίως στο παχύ έντερο.

2. Τα αντιβιοτικά Ciproxin και Flagyl τα οποία βοηθούν κυρίως περιπτώσεις με αποστήματα και συρίγγια.

2. Η κορτιζόνη που δίνεται σε χάπια ή ένεση για ένα μικρό διάστημα (συνήθως 1-2 μήνες) σε περιπτώσεις υποτροπής.

3. Η βουδεσονίδη (Budecol, Budenofalk) που είναι κατά κάποιο τρόπο “υποκατάστατο” της κορτιζόνης και δρα κυρίως στον ειλεό και το αρχικό τμήμα του παχέος εντέρου.

4. Τα ανοσοκατασταλτικά, δηλαδή η αζαθειοπρίνη και η μεθοτρεξάτη που βοηθάνε ένα μεγάλο αριθμό ασθενών να μείνουν για πολλά χρόνια σε ύφεση και να κλείσουν τα συρίγγια τους.

5. Μια καινούργια κατηγορία φαρμάκων είναι ειδικά αντισώματα που αδρανοποιούν έναν παράγοντα φλεγμονής του εντέρου (TNF). Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά σε ασθενείς με συρίγγια ή συμπτώματα που δεν ανταποκρίνονται στις άλλες θεραπείες. Επειδή είναι δυνατόν να παρουσιασθούν επιπλοκές, είναι σημαντικό οι δύο τελευταίες κατηγορίες φαρμάκων να δίνονται από γαστρεντερολόγο που έχει εμπειρία στη νόσο Crohn, μπορεί να παρακολουθεί από κοντά τον ασθενή και να προλάβει οποιαδήποτε παρενέργεια. Επίσης είναι βασικό να μην σταματάτε την θεραπεία χωρίς τη συμβουλή του γιατρού σας, ακόμα κι αν αισθάνεστε εντελώς καλά.

Είναι η νόσος Crohn ένα είδος καρκίνου του εντέρου;

Όχι, η νόσος Crohn είναι μια καλοήθης αρρώστια που οφείλεται σε φλεγμονή του εντέρου, εντελώς διαφορετική από τον καρκίνο.

Οδηγεί η νόσος Crohn σε καρκίνο;

Στις περιπτώσεις που η νόσος είναι χωρίς θεραπεία για πολλά χρόνια, υπάρχει ένας πολύ μικρός κίνδυνος να παρουσιασθεί δυσπλασία (αρχικό στάδιο καρκίνου) ή κακοήθεια στο λεπτό ή το παχύ έντερο. Παρόλο που ο κίνδυνος δεν είναι σημαντικός, όπως σε όλες τις χρόνιες παθήσεις, έτσι και στην περίπτωση της νόσου Crohn, εκείνο που έχει μεγάλη σημασία είναι η συστηματική παρακολούθηση και η συχνή επικοινωνία με το γιατρό σας.

Τι γίνεται σε σχέση με την νόσο Crohn και την εγκυμοσύνη;
Οι περισσότερες γυναίκες με νόσο Crohn μπορούν να γίνουν μητέρες χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Μειωμένη γονιμότητα έχει παρατηρηθεί μόνο σε γυναίκες που βρίσκονται σε φάση έξαρσης της νόσου. Η νόσος του Crohn δεν είναι ύποπτη για αποβολές ή για βλάβες του εμβρύου όταν η σύλληψη και η εγκυμοσύνη γίνουν σε φάση ύφεσης. Για το λόγο αυτό το πιο σημαντικό από όλα είναι να υπάρχει σωστός οικογενειακός προγραμματισμός και να αποφεύγεται η εγκυμοσύνη όταν υπάρχει ενεργός νόσος με συμπτώματα.

Επιπλέον δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης οι εξάρσεις είναι συχνότερες, αλλά αντιθέτως υπάρχει η πιθανότητα βελτίωσης της νόσου. Είναι φυσικό ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η γυναίκα θα πρέπει να προσέχει ιδιαίτερα την διατροφή της και τη θρέψη της και να παίρνει σίδηρο και βιταμίνες.

Τα περισσότερα είδη φαρμάκων μπορούν να συνεχιστούν κανονικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, συμπεριλαμβανομένων και της κορτιζόνης. Από τα ανοσοκατασταλτικά απαγορεύεται η χρήση της μεθοτρεξάτης, ενώ για την αζαθειοπρίνη, παρόλο που έχει ενοχοποιηθεί για διαταραχές εμβρύων σε πειραματόζωα, δεν υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις ή παρενέργειες σε γυναίκες που την έπαιρναν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Φυσικά η απόφαση διακοπής της αζαθειοπρίνης πριν την προγραμματισμένη εγκυμοσύνη θα πρέπει να γίνει μετά από επιθυμία της ασθενούς και συζήτηση με το θεράποντα γιατρό, αφού ληφθεί σοβαρά υπόψη η πιθανότητα μελλοντικής υποτροπής μετά τη διακοπή του φαρμάκου.

Ποιος είναι ο ρόλος του χειρουργείου στη νόσο Crohn;

Η νόσος Crohn είναι μια πάθηση που δεν θεραπεύεται με χειρουργική επέμβαση. Παρότι η επέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε κάποια χρόνια χωρίς νόσο, δεν αποτελεί γιατρειά, καθώς η νόσος συνήθως επανέρχεται κοντά στο σημείο της αναστόμωσης (ένωσης του εντέρου). Για το λόγο αυτό, το χειρουργείο θεωρείται αναγκαίο στη νόσο Crohn μόνον όταν υπάρχει μεγάλη στένωση που προκαλεί ειλεό, αποστήματα, εσωτερικά ή εξωτερικά συρίγγια που δεν κλείνουν, αιμορραγία που δε σταματά, και γενικά συμπτώματα που δεν ελέγχονται με τα φάρμακα. Συνήθως το κομμάτι του εντέρου που πάσχει αφαιρείται και τα δύο κομμάτια του υγιούς εντέρου ενώνονται. Τα τελευταία χρόνια, σε περιπτώσεις με πολλές στενώσεις στο έντερο, εφαρμόζεται από εξειδικευμένους χειρουργούς μια ειδική “πλαστική” επέμβαση που έχει το πλεονέκτημα ότι διατηρεί και δεν αφαιρεί τμήματα εντέρου.

Είναι δυνατό να ζήσει κανείς μία φυσιολογική ζωή όταν πάσχει από τη νόσο Crohn;

Η νόσος Crohn είναι μία σοβαρή χρόνια ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατηφόρος. Οι περισσότεροι άνθρωποι με τη νόσο συνεχίζουν μία χρήσιμη και παραγωγική ζωή, παρά το γεγονός ότι μπορεί να εισαχθούν στο νοσοκομείο από καιρού εις καιρόν, ή χρειάζεται να λαμβάνουν φάρμακα. Κάθε ασθενής είναι διαφορετικός και η νόσος μπορεί να κυμαίνεται από ήπια, σε μέτρια ή σοβαρή κάποιες φορές. Όμως, ανάμεσα στις εξάρσεις, οι περισσότεροι ασθενείς αισθάνονται καλά και είναι σχετικά ελεύθεροι συμπτωμάτων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Πηγή: Σύλλογος Ατόμων με Ελκώδη κολίτιδα και Νόσο του Crohn Κρήτης










ΝΕΑ ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΑΣΤΡΟΣΚΟΠΗΣΗΣ



ΔΙΑΡΙΝΙΚΗ ΓΑΣΤΡΟΣΚΟΠΗΣΗ

Επανάσταση στον τομέα της γαστροσκόπησης φέρνει η ιατρική τεχνολογία με το νέο ενδοσκόπιο ( κατασκευής του Ιαπωνικού οίκου Fujinon) ΕG-530N, βάζοντας τέρμα στο φόβο και τον πόνο χιλιάδων ασθενών, καθώς η εξέταση πλέον γίνεται από τη μύτη και όχι από το στόμα!!!
Η νέα μέθοδος γαστροσκόπησης παρουσιάστηκε σήμερα από τον Διευθυντή του Ενδοσκοπικού Τμήματος του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών κ Δημήτρη Καραγιάννη σε Ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της εταιρείας ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ Α.Ε, η οποία εισάγει στη χώρα μας το πρωτοποριακό αυτό ενδοσκόπιο.
Όπως τόνισε ο κ Καραγιάννης «Η ενδοσκόπηση του άνω γαστρεντερικού είναι παραδοσιακά μία επίπονη εξέταση, στην οποία μέχρι σήμερα πολλοί ιατροί ομολογούν ότι δεν θα ήθελαν ποτέ να υποβληθούν. Κι αυτό γιατί η παραδοσιακή ενδοσκόπηση συχνά προκαλεί αντανακλαστική κίνηση του φάρυγγα και ναυτία, καθώς το γαστροσκόπιο ακουμπά στη βάση της γλώσσας κατά την ενδοσκοπική εξέταση.
Αντίθετα, συνέχισε το νέο ενδοσκόπιο εισάγεται στον οισοφάγο από τη μύτη - αντί του στόματος - δεν ακουμπά στη βάση της γλώσσας και ουσιαστικά δεν προκαλεί αντανακλαστική κίνηση του φάρυγγα. Το ρινικό γαστροσκόπιο μειώνει σημαντικά τον πόνο και περιορίζει τη ναυτία.»
Αρκετά είναι τα πλεονεκτήματα της διαρινικής γαστροσκόπησης - η οποία δεν απαιτεί παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο σε αντίθεση με την κλασική- τόσο για τον ασθενή όσο και για τον γιατρό. Συγκεκριμένα:
- Ο ασθενής δεν παίρνει νάρκωση κατά την διάρκεια της εξέτασης.
- Νιώθει ελάχιστο πόνο.
- Έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί την εξέταση από μόνιτορ και να συνομιλεί με τον γιατρό.
- Μπορεί αμέσως , μετά την εξέταση, οδηγώντας να επιστρέψει στη δουλειά η στο σπίτι του.
- Μπορεί να φάει η να πιει αμέσως μετά την ενδοσκόπηση
- Δεν χρειάζεται παρακολούθηση μετά την εξέταση.
Σημαντικά πλεονεκτήματα δίνει η νέα μέθοδος και στον γιατρό καθώς:
- Κατά τη διάρκειά της εξέτασης έχει τη δυνατότητα να συνομιλεί με τον ασθενή.
- Να εξηγεί στον ασθενή τα ευρήματα.
- Να ρωτά αν ο εξεταζόμενος αισθάνεται πόνο ή δυσφορία, ή ακόμα και να συζητά επί γενικότερων θεμάτων.
- Έχει λιγότερο άγχος γιατί δεν υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος λόγω νάρκωσης και διότι ο ασθενής έχει μειωμένο πόνο.
- Ο μειωμένος πόνος και χρόνος της εξέτασης προσελκύει περισσότερους ασθενείς μεγαλώνοντας τη φήμη του γιατρού.
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία η επικοινωνία αυτή δίνει την δυνατότητα στον ασθενή σταδιακά να χαλαρώνει και να δημιουργείται μία σχέση εμπιστοσύνης που επιτρέπει την ασφαλή εξέταση. Το ρινικό γαστροσκόπιο EG-530N είναι μια εξαιρετική ιατρική συσκευή η οποία έχει πολύ μικρή διάμετρο (λιγότερο από 6 χιλ) ενώ διαθέτει εξαιρετικά υψηλή διαγνωστική ακρίβεια που επιτρέπει στον γαστρεντερολόγο να διακρίνει ελάχιστες αλλοιώσεις στους ιστούς με αποτέλεσμα την διάγνωση του καρκίνου του στομάχου σε ιδιαίτερα πρώιμο στάδιο. Η ρινική γαστροσκόπηση σύντομα θα πραγματοποιείται σε επιλεγμένα ιδρύματα της χώρας μας και θα μπορούν πλέον να υποβληθούν στην εξέταση κι αυτοί που από φόβο την απέφευγαν. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία στη χώρα μας πραγματοποιούνται κάθε χρόνο γύρω στις 70.000 γαστροσκοπησεις.
Η προετοιμασία για την εξέταση απαιτεί μόλις 15 λεπτά προκειμένου ο γιατρός να ψεκάσει με τοπικό αναισθητικό τη μύτη του ασθενούς προκειμένου να διευκολυνθεί η εισαγωγή του ενδοσκοπίου.

ΡΙΝΙΚΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ ΠΡΩΤΗ ΣΕ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

Η νέα μέθοδος έχει ενθουσιάσει τους γιατρούς και προτιμάτε από το σύνολο σχεδόν των ασθενών στο εξωτερικό, λόγω της ευκολίας με την οποία πραγματοποιείται αλλά και του γεγονότος ότι δεν προκαλεί πλέον φόβο στους εξεταζόμενους.
Σύμφωνα με επιστημονική μελέτη του Ιάπωνα καθηγητή κ Miyawaki το 93% από 1876 ασθενείς, οι οποίοι είχαν υποβληθεί με τον παραδοσιακό τρόπο σε γαστροσκόπηση, θα προτιμούσε στο μέλλον να υποβληθεί σε ρινική ενδοσκόπηση. Επίσης η πλειοψηφία των ηλικιωμένων ασθενών που πρόκειται να υποβληθούν για πρώτη φορά σε γαστροσκόπηση προτιμούν την ρινική προσπέλαση.

Επίσης σύμφωνα με την ίδια επιστημονική μελέτη αποδεικνύεται πως σε ετήσια βάση με τη νέα μέθοδο αυξήθηκαν σε ποσοστό 28 με 29% οι ασθενείς που υποβάλλονται σε γαστροσκόπηση, μετά το 2002, οπότε και καθιερώθηκε η ρινική εξέταση.

ΔΙΑΡΙΝΙΚΟ ΓΑΣΤΡΟΣΚΟΠΙΟ FUJINON ΕG-530N


Το ρινικό γαστροσκόπιο είναι πλήρως ηλεκτρονικό, και η διάμετρος του είναι εξαιρετικά λεπτότερη (5,9 χιλ.) από τα συμβατικά γαστροσκόπια (9,4χιλ.). Η λειτουργία του είναι παρόμοια με αυτή των γαστρικών ενδοσκοπίων. Επιπλέον διαθέτει ένα νέο υπερσυμπαγές κυψελοειδές αισθητήριο εικόνας το οποίο του δίνει εξαιρετική ευκρίνεια ώστε να είναι δυνατή η διάγνωση και των μικρότερων αλλοιώσεων του στομάχου με συνέπεια την πρόληψη σοβαρότερων ασθενειών (καρκίνος του στομάχου, καρκίνος του οισοφάγου κλπ)


ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ: COSMOS ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Νίκος Γαραντζιώτης τηλ. 6932232466, 210 5026051
E-MAIL: ngara@otenet.gr. FAX: 210 5058795

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

http://www.elliniki-ygeia.gr/deltia_typou/deltia_tupou_28.php